Ορεινή Λεμεσός: Από στάχτη στην “πράσινη” γραμμή της κυβέρνησης Οι οινοποιοί παλεύουν, οι υποσχέσεις ανθίζουν — αλλά τι θα γίνει πραγματικά;

Η 23η Ιουλίου 2025 σημαδεύτηκε ως η πιο καταστροφική μέρα για την Ορεινή Λεμεσό σε εποχή ειρήνης.

Η φωτιά ξέσπασε στο χωριό Μαλλιά, περίπου το μεσημέρι, μέσα σε συνθήκες σφοδρής ζέστης (43–44 °C) και, εκτός ελέγχου, επεκτάθηκε βόρεια και ανατολικά, κατακαίγοντας πάνω από 120 km² γης — δάση, γεωργικές εκτάσεις και οικισμούς.

Οι πυροσβεστικές δυνάμεις, τόσο επίγειες όσο και εναέριες — έδωσαν μάχη σε πολλαπλά μέτωπα για να περιορίσουν τις φλόγες. Τουλάχιστον δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, βρέθηκαν απανθρακωμένοι σε καμένο όχημα, ενώ δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν και πολλά σπίτια καταστράφηκαν.

Πολλά χωριά — όπως Μαλλιά, Σούνι Ζανακιά, Βάσα, Βουνί, Κοιλάνι, Λόφου, Πέρα Πεδί, Μονάγρι — εκκενώθηκαν άμεσα. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους μέσα σε καπνό και πανικό, παίρνοντας μαζί ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν.

Οι άνθρωποι πίσω από τη φωτιά: μαρτυρίες και συναισθήματα Σταύρος Αντωνίου, τρίτης γενιάς οινοποιός:

«Έφτασα στο αμπέλι αλλά η φωτιά είχε ήδη τυλίξει τα πάντα. Το χωριό ήταν αποκλεισμένο. Δεν προλάβαμε τίποτα».

Μαρίνα, νέα οινοπαραγωγός: «Πούλησα το διαμέρισμα για να επενδύσω εδώ. Και τώρα; Επάνω η φωτιά, κάτω 10 χρόνια δάνειο…».

Οικονομικός και τοπικός αντίκτυπος: ζωντανός και μελλοντικός Η απώλεια άνω των 120 km² γεωργικής και δασικής γης ισοδυναμεί με πλήρη καταστροφή της φετινής παραγωγής, αλλά και σοβαρή μείωση εσόδων για τα επόμενα 3–5 χρόνια, μέχρι να ολοκληρωθεί η αναφύτευση και να επανέλθει η παραγωγή.

Δεν είναι όμως μόνο το κρασί: οι κάτοικοι χάνουν τουρισμό, πελάτες και τη δυνατότητα να διατηρήσουν μια βιώσιμη οικονομική δραστηριότητα στην ύπαιθρο. Κρατική αντίδραση: φωτογραφίες, λόγια — πράξεις μηδέν Όταν οι φλόγες ακόμη έκαιγαν, υπουργοί και αξιωματούχοι έσπευσαν… για φωτογραφίες.

Ανακοινώθηκε ότι «πάνω από 1.000 γεωργοί αποζημιώθηκαν», την ώρα που πολλές αιτήσεις παραμένουν εκκρεμείς λόγω «ελλιπών δικαιολογητικών» — σε ανθρώπους που είδαν σπίτια, αποθήκες και γραφεία να καίγονται.

Ειρωνεία: ζητούν αποδείξεις και έγγραφα από εκείνους που τα έχασαν όλα. Τα «εξειδικευμένα προγράμματα» και η πραγματικότητα Το Υπουργείο Γεωργίας μιλά για «εξειδικευμένα προγράμματα για την επαναδραστηριοποίηση των νέων γεωργών». Ωραία λέξη το «πρόγραμμα»: καλύπτει την έλλειψη άμεσης δράσης και δημιουργεί την ψευδαίσθηση σχεδίου.

Όμως οι αγρότες αναρωτιούνται:

• Από πού θα έρθουν φυτά και κεφάλαια για αναφύτευση;

• Ποιος θα εγκαταστήσει υποδομές πυροπροστασίας πριν την επόμενη φωτιά;

• Ποια η ουσία της «επανεκκίνησης» χωρίς νερό, δρόμους και στήριξη;

Μαθήματα που δεν διδάχθηκαν ποτέ Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ορεινή Λεμεσός καίγεται. Οι φωτιές του 2021 και του 2022 είχαν ήδη καταστρέψει μέρος της περιοχής.

Παρά τις τότε υποσχέσεις για πρόληψη, σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν χωριά χωρίς πυροσβεστικούς κρουνούς και με αγροτικούς δρόμους σε κακή κατάσταση. Η μεγάλη απορία: Πράξη ή φαντασία;

Η φράση «δεν θα αφήσουμε κανέναν πίσω» ακούγεται ξανά και ξανά. Όμως για τους κατοίκους, η πολιτεία αφήνει πίσω μόνο στάχτη, χωρίς επαρκή αποζημίωση και χωρίς ασφάλεια για το μέλλον. Ποιος θα προστατεύσει τον τόπο πριν ανάψει η επόμενη σπίθα;

Και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν ξαναδούμε τα ίδια;

Από τη βοήθεια στην αναγέννηση Η Ορεινή Λεμεσός δεν ζητά φιλανθρωπία.

Ζητά: • Πυροπροστασία,

• Επαρκές νερό,

• Χρηματοδότηση για αναφύτευση,

• Στρατηγικό σχέδιο μακροπρόθεσμης ανάπτυξης.

Αλλιώς, η επόμενη φωτιά δεν θα είναι απλώς αναμενόμενη — θα είναι απολύτως προβλέψιμη.

Δημοσιογραφική Ομάδα της Fothkia.com